Φαίνεται ότι η γραφειοκρατία είναι υπεράνω συνόρων, και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να παίρνει τη μορφή απανθρωπίας. Παρόλο που μπορεί κανείς να βρει παραδείγματα εντός Ελλάδος, παίρνω την αφορμή από... υπερπόντια χώρα. Λοιπόν, όπως διαβάζω στη Guardian, η υπηρεσία μετανάστευσης της Νέας Ζηλανδίας αρνήθηκε να δώσει άδεια παραμονής σε αυτιστικό παιδί. Συγκεκριμένα, ένας Βέλγος καθηγητής μαθηματικών, ο Dimitri Leemans, μετανάστευσε στη χώρα αυτή το 2011 με την οικογένειά του και πήρε θέση στο πανεπιστήμιο του Auckland. Στο διάστημα αυτό μάλιστα βραβεύθηκε για το ερευνητικό και εκπαιδευτικό του έργο. Ωστόσο, η αρμόδια υπηρεσία τελικά δεν έδωσε άδεια εγκατάστασης στον θετό γιο του που πάσχει από αυτισμό, με το αιτιολογικό ότι το πρόβλημα της υγείας του θα επιβάρυνε δυσανάλογα τις υγειονομικές και εκπαιδευτικές υπηρεσίες της χώρας. Ο Leemans αποφάσισε ότι δεν συντρέχει λόγος να μεγαλώσει τα παιδιά του σε μια χώρα που δεν σέβεται τη σύμβαση περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Σύμφωνα με την είδηση, η Νέα Ζηλανδία το έτος 2014-15 απέρριψε 116 αιτήσεις εγκατάστασης στη χώρα για λόγους υγείας. Αναρωτιέμαι γιατί, με την ίδια λογική, δεν διώχνουν τους καπνιστές ή τους αλκοολικούς από τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου