Γνωστό το πολιτικό παίγνιο, όπου ο κάθε παίκτης προσπαθεί να περάσει τη δική του γραμμή, τη δική του αντίληψη για τον κόσμο, και τελικά το συμφέρον του, στενό ή ευρύτερο. Πώς συμπεριφέρεσαι όμως όταν είσαι επαίτης; Οι άγγλοι λένε βέβαια ότι οι ζητιάνοι δεν έχουν περιθώρια επιλογής (beggars can’t be choosers), άρα παίρνουν ό,τι τους δίνουν χωρίς αντίλογο. Ωστόσο, η παρούσα κρίσιμη διαπραγμάτευση μου θυμίζει την πλαστελίνη και τα κουρσούμια.
Γλωσσολογική παρένθεση. Η τελευταία λέξη κατάγεται από το τουρκικό kursum που σημαίνει μολύβι (το μέταλλο), κι έτσι λέγαμε μικροί τα ατσαλένια σφαιρίδια από τα παλιά ρουλεμάν, που τα χρησιμοποιούσαμε στα παιχνίδια μας (και μερικοί και στις σφεντόνες τους, με οδυνηρά αποτελέσματα για τους απέναντι). Συνεχίζουμε.
Λοιπόν, στη διαπραγμάτευση μπορεί κανείς να είναι ‘πλαστελίνη’, αλλά μπορεί να είναι και ‘κουρσούμι’. Η πρώτη γίνεται ένα με το χώμα μόλις την πατήσει ο πρώτος τυχών. Αν όμως πατήσεις το δεύτερο, δεν ξέρεις πού μπορεί να βρεθείς από την κατρακύλα. Μέχρι τώρα παριστάναμε την πλαστελίνη. Τώρα προσπαθούμε να παίξουμε τα κουρσούμια. Ελπίζω να το αντέξει η ράχη μας...
Γλωσσολογική παρένθεση. Η τελευταία λέξη κατάγεται από το τουρκικό kursum που σημαίνει μολύβι (το μέταλλο), κι έτσι λέγαμε μικροί τα ατσαλένια σφαιρίδια από τα παλιά ρουλεμάν, που τα χρησιμοποιούσαμε στα παιχνίδια μας (και μερικοί και στις σφεντόνες τους, με οδυνηρά αποτελέσματα για τους απέναντι). Συνεχίζουμε.
Λοιπόν, στη διαπραγμάτευση μπορεί κανείς να είναι ‘πλαστελίνη’, αλλά μπορεί να είναι και ‘κουρσούμι’. Η πρώτη γίνεται ένα με το χώμα μόλις την πατήσει ο πρώτος τυχών. Αν όμως πατήσεις το δεύτερο, δεν ξέρεις πού μπορεί να βρεθείς από την κατρακύλα. Μέχρι τώρα παριστάναμε την πλαστελίνη. Τώρα προσπαθούμε να παίξουμε τα κουρσούμια. Ελπίζω να το αντέξει η ράχη μας...
[Σκίτσο Ηλ. Μακρή, Καθημερινή 14/2/2015]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου