Απελευθέρωση

Στον απόηχο των εθνικών επετείων που εορτάσαμε πρόσφατα, ας περιλάβω και το ακόλουθο απόσπασμα από επιστολή της Αλεξάνδρας Καραβία-Λαμπαδαρίδου (Καθημερινή 23/10) και περιγράφει την απελευθέρωση της πατρίδας της, της Λήμνου, στις 8/10/1912, από τον ελληνικό στόλο: 

     ‘Στις 8 Οκτωβρίου 1912 απελευθερώθηκε η Λήμνος, πρώτη απ’ όλα τα νησιά. Ηταν Σάββατο πρωί όταν φάνηκαν στον ορίζοντα οι σκιές των πλοίων και ο κόσμος (Τούρκοι και Ελληνες) μαζεύτηκε στο Ρωμαίικο γιαλό. Οι Ελληνες νόμισαν ότι ήταν ιταλικά πλοία που έρχονταν να καταλάβουν το νησί (όπως τα Δωδεκάνησα), οι Τούρκοι νόμισαν ότι ήταν εγγλέζικα και ετοιμάστηκαν να τα υποδεχτούν. Δεν άργησε να φανεί η ελληνική σημαία πάνω στο «Αβέρωφ».
     Σας μεταφέρω από την εφημερίδα «Λήμνος» τη φοβερή σκηνή όπως την περιγράφει γέρων το 1953 ο Π. Φραγκούλης που την έζησε παιδί.
     «Μια πελώρια ελληνική σημαία είχε υψωθεί πάνω στο πιο επιβλητικό καράβι, που ήταν το Αβέρωφ. Είναι δύσκολο να περιγραφεί ποια θύελλα συναισθημάτων συγκλόνισε τις ψυχές μας στο αντίκρισμα της σημαίας μας. Βλέπαμε τη γαλανόλευκη σαν μια ανέλπιστη αποκάλυψη, σαν θείο δώρο μεγαλοψυχίας και νομίζαμε πως ζούσαμε σ’ έναν κόσμο άφθαστης μακαριότητος και ομορφιάς. Γιατί ποιος μπορούσε να φανταστεί πως θα μας αξίωνε ο Θεός να δούμε στην πραγματικότητα εκείνο που τόσα χρόνια μόνον σαν όνειρο απολαμβάναμε; Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Υποδεχθήκαμε τους ελευθερωτές μας με παραλήρημα ενθουσιασμού. Με αγκαλιάσματα και δάκρυα στα μάτια. Με λόγια τρελής χαράς και άπειρης ευγνωμοσύνης. Για πολλές μέρες γλεντούσαμε μεθυσμένοι από την ανείπωτη αγαλλίαση που μας κερνούσε με το ευλογημένο χέρι της η πανανθρώπινη μαρτυρική μητέρα, η περιπόθητη ελευθερία»’. 
 
     Χαρίζεται σε όσους έχουν τη Λήμνο σε μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά τους.