Έζησα στη Βρετανία τα τελευταία χρόνια της επικυριαρχίας (δεν χωρεί άλλη λέξη...) της μακαρίτισσας πλέον (εδώ και δυο μέρες) Μάργκαρετ Θάτσερ. Αν ήθελα να περιγράψω την προσωπική μου ανάμνηση, θα έλεγα ότι ενδιαφερόταν πρωτίστως για το διεθνές γόητρο της χώρας (π.χ. κάνοντας μια επιτυχημένη στρατιωτική επιχείρηση στα νησιά Φώκλαντ, τελευταίο προπύργιο της Βρετανικής αυτοκρατορίας) παρά για το βιοτικό επίπεδο των υπηκόων της, που δεν βρήκαν και πολλές καλές κουβέντες να πουν για την εκδημία της. Δάμασε τους ανθρωκωρύχους μετά από ενός έτους απεργία, αλλά με τί κόστος; Να κλείσουν όλα τα ανθρακωρυχεία της Βρετανίας, που τώρα καίει εισαγόμενο κάρβουνο ενώ όλο το νησί είναι κυριολεκτικά χτισμένο πάνω στο ορυκτό αυτό (φαντάζεστε να έπρεπε να εισάγουμε... ηλιοφάνεια στην Ελλάδα;). Όπως και να έχει το πράγμα, τώρα η τέως ‘σιδηρά κυρία’ πέρασε από την κρίση της ιστορίας στο δρόμο προς την τελική Κρίση, όπου ‘προσωποληψία ουκ έστιν’. Ακόμη και τα πιο ‘βαρέα μέταλλα’ έχουν ημερομηνία λήξεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου