Δυο κουβέντες

Στο περιοδικό 'Ιωάννης ο Βαπτιστής' (τ. Φεβρουαρίου) βρήκα το ακόλουθο Χρυσοστομικό απόσπασμα και το παραθέτω πρωτότυπο και σε μετάφραση του π. Δανιήλ Αεράκη. Μέσα σε δυο αράδες τα λέει όλα:

     Κείμενο: "Τάχισταί εισι μεταβολαί και μεταπτώσεις, και ουδέ ούτω παιδευόμεθα. Θάνατοι συνεχείς και άωροι, ημείς δε ως αθάνατοι φρονούμεν, ως ουδέποτε τεθνηξόμεθα. Ούτως αρπάζομεν, ούτω πλεονεκτούμεν, ως ουδέποτε δώσοντες λόγον. Ούτως οικοδομούμεν, ως ενταύθα μένοντες αεί." [Χρυσόστομος, ΕΠΕ 24,506]

      Μετάφραση: "Γρήγορα γίνονται οι μεταβολές στη ζωή και οι μεταπτώσεις, και όμως ούτε έτσι συμμορφωνόμαστε. Συμβαίνουν συχνοί θάνατοι και πρόωροι, αλλ' εμείς συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε αθάνατοι, σαν να μη πρόκειται να πεθάνουμε ποτέ. Έτσι αρπάζουμε, γινόμαστε πλεονέκτες, σαν να μη πρόκειται ποτέ να δώσουμε λόγο. Έτσι χτίζουμε, σαν να πρόκειται να μείνουμε εδώ για πάντα."

     Αν έτσι σκεφτόμασταν κάθε μέρα όλοι...