Καθισμένος στο αυτοκίνητο προχθές
βράδυ παρακολουθώ ραδιοφωνική εκπομπή στην οποία γίνεται εκτεταμένη αναφορά
στις φορολογικές και ασφαλιστικές ενημερότητες που δεν διαθέτουν κάποιες ομάδες ποδοσφαίρου ώστε να μπορούν να παίξουν
στο πρωτάθλημα που προσεχώς αρχίζει. Μεταξύ των άλλων ενδιαφερόντων που ακούω
είναι ότι περιμένουν να ανοίξει το Κοινοβούλιο για ‘να ρυθμισθεί το θέμα των χρεών των ομάδων’, ώστε να πάρουν το
‘χαρτί’ και να μπορούν να παίξουν. Με άλλα λόγια, αυτό που δεν μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε
κοινός φορολογούμενος ή επιχείρηση που χρωστάει στο δημόσιο οι ποδοσφαιρικές
ομάδες το διεκδικούν (και απ’ όσο ξέρω μέχρι τώρα το επιτυγχάνουν) με τη ‘βούλα’
της Βουλής. Κανονικά και με το νόμο, φορτώνοντας έτσι τα διόλου ευκαταφρόνητα οικονομικά
τους βαρίδια στον δημόσιο κορβανά, δηλαδή σε όλους μας. Όπως έλεγε ο Orwell στη ‘Φάρμα των Ζώων’, όλα τα ζώα είναι ίσα,
αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα.
2 σχόλια:
Σωστό το σχόλιο περί άνισης μεταχείρισης από την Πολιτεία και δυο μέτρων και σταθμών. Απλά οι ΠΑΕ είναι το όχημα για το Στοίχημα και τον ΟΠΑΠ, που είτε ιδιωτικοποιηθεί είτε όχι, σημαίνει λεφτά για το Δημόσιο. Πιστεύω ότι εκεί έγκειται το ζήτημα. Και έγκειται και στο γεγονός ότι ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος ... δηλαδή αν χρεοκοπήσουν οι ΠΑΕ απλά θα αφήσουν πίσω τους τις μαύρες τρύπες που έφτιαχναν την εποχή των παχαίων αγελάδων... Βέβαια σε αυτή την περίπτωση διώκονται τα φυσικά πρόσωπα, αλλά έχουμε δει ότι αυτές οι διώξεις μπορεί να καταλήγουν σε προσωποκρατήσεις,πλην όμως λεφτά δεν βάζουν τελικά στα ταμεία... Τα σημαντικά τα έχουν βγάλει έξω κατάλληλα οι επιτήδειοι.
Ευχαριστώ ΙΩΝ! Κάνω τη σκέψη ότι και με τις ΠΑΕ γίνεται ό,τι και με τις διάφορες μεγάλες επιχειρήσεις: η ‘ειδική μεταχείριση’ που επιδιώκουν ως προς τα οικονομικά τους βασίζεται στον διαφαινόμενο φόβο ότι θα κλείσουν ή θα μεταφερθούν εκτός συνόρων και θα μείνουν αντίστοιχα στο δρόμο μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες εργαζόμενοι. Όσο κι αν αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού της ελεύθερης αγοράς, δεν παύει να είναι ένας σιωπηρός εκβιασμός προς την πολιτεία. Υπάρχει λύση; Δυστυχώς η εμπειρία λέει πως όχι: αν κάποια στιγμή κάνει το κράτος μια φορολογική ‘διευκόλυνση’ σε μια επιχείρηση, αυτό γίνεται αφορμή κατάχρησης και ‘κεκτημένο’ δικαίωμα. Ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, με λογικούς συντελεστές που θα ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα, ίσως να βοηθούσε. Αρκεί να εφαρμοσθεί από ένα κράτος λίγο πιο φερέγγυο απέναντι στους πολίτες του.
Δημοσίευση σχολίου