Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Δονκιχωτισμοί

Ταμείο-γίγας με νανοσυντάξεις’, διαβάζω προχθές στον Αγγελιοφόρο. Και θυμάμαι ένα επεισόδιο από τον μακροσκελέστατο ‘Δον Κιχώτη’ του Μιγκέλ Θερβάντες, όπου ο Σάντσο Πάντσα καλείται να εκτελέσει χρέη δικαστή, ως κυβερνήτης του φανταστικού νησιού της Μπαραταρία, σε μια φάρσα που έχουν σκηνοθετήσει κάποιοι φίλοι του. Έρχεται κάποιος και καταγγέλλει ένα ράφτη ότι του έκλεψε το ύφασμα που του έδωσε. «Τον ρώτησα αν μπορούσε να μου ράψει ένα πανωφόρι», λέει. «Μου απάντησε καταφατικά με τόσο ζήλο, που φοβήθηκα ότι θέλει να με ξεγελάσει, οπότε τον ρώτησα αν μπορεί με το ίδιο ύφασμα να ράψει δυο πανωφόρια. Όταν μου απάντησε ‘Ναι’, τον ρώτησα για τρία, στη συνέχεια για τέσσερα, και τελικά συμφωνήσαμε στα εφτά, και νά τι μου έφερε», και παρουσιάζει εφτά μικροσκοπικά πανωφόρια. Απολογούμενος ο ράφτης λέει ότι ο πελάτης δεν έβαλε ποτέ θέμα μεγέθους, παρά μόνο ρωτούσε συνεχώς για όλο και περισσότερα πανωφόρια. «Όσα συμφωνήσαμε, τόσα του έφτιαξα», είναι το συμπέρασμα. Ο πρακτικός Σάντσο λύνει τη διαφορά: ο ράφτης χάνει τα ραφτικά και ο πελάτης το ύφασμα. 
     Κάπως έτσι φαίνεται ότι θα γίνει και με το Ταμείο-μαμούθ: Το κεφάλαιο που έχει συσσωρευθεί τόσα χρόνια θα χαθεί, ενώ αυτό που θα παίρνουν οι συνταξιούχοι θα είναι μισή μερίδα ο καθένας.

1 σχόλιο:

ΑΠΟΣΤ-ΓΕΩΡ ΣΟΦΟΣ είπε...

Με μόνη διαφορά, ότι εδώ υπάρχει κάποιος τρίτος που θα καρπωθεί και τα "ραφτικά" και τα λεφτά του "πελάτη"...
Και επί πλέον δεν υπάρχει δικαστής για να τον δικάσει!