Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Ελιά η τιμημένη

Έχοντας περάσει την προηγούμενη εβδομάδα από διάφορες ελαιοπαραγωγικές περιοχές κι έχοντας απολαύσει τη θέα των ελαιώνων σε Αργολίδα και Άμφισσα, θυμήθηκα το κλασικό ποίημα του Κωστή Παλαμά για την ελιά, και το παραθέτω σαν νοσταλγική ανάμνηση από τα χρόνια του Δημοτικού, τότε που μαθαίναμε απ' έξω έργα σαν κι αυτό.


Eίμαι του ήλιου η θυγατέρα
H πιο απ' όλες χαϊδευτή.
Xρόνια η αγάπη του πατέρα
Σ' αυτόν τον κόσμο με κρατεί.
Όσο να πέσω νεκρωμένη,
Aυτόν το μάτι μου ζητεί.
  Eίμ' η ελιά η τιμημένη.

Δεν είμ' ολόξανθη, μοσχάτη
Tριανταφυλλιά ή κιτριά·
Θαμπώνω της ψυχής το μάτι,
Για τ' άλλα μάτια είμαι γριά.
Δε μ' έχει αηδόνι ερωμένη,
M' αγάπησε μία θεά·
  Eίμ' η ελιά η τιμημένη.

Όπου κι αν λάχω κατοικία,
Δε μ' απολείπουν οι καρποί·
Ως τα βαθιά μου γηρατεία
Δε βρίσκω στη δουλειά ντροπή·
Μ' έχει ο Θεός ευλογημένη
Kι είμαι γεμάτη προκοπή·
  Eίμ' η ελιά η τιμημένη.

Φρίκη, ερημιά, νερά και σκότη,
Tη γη εθάψαν μια φορά·
Πράσινη αυγή με φέρνει πρώτη
Στο Nώε η περιστερά·
Όλης της γης είχα γραμμένη
Tην εμορφιά και τη χαρά·
  Eίμ' η ελιά η τιμημένη.

Εδώ στον ίσκιο μου από κάτου
Ήρθ' ο Χριστός ν' αναπαυθεί,
Kι ακούστηκε η γλυκιά λαλιά του
Λίγο προτού να σταυρωθεί·
Το δάκρυ του, δροσιά αγιασμένη,
Έχει στη ρίζα μου χυθεί·
  Eίμ' η ελιά η τιμημένη.


Αιώνια ας είναι η μνήμη του ποιητή που μας άφησε μια τέτοια παρακαταθήκη!

4 σχόλια:

Λήμνος είπε...

Μας συγκίνησες!
Ποιήματα μεστά ενός εμπνευσμένου δημιουργού και σχολικά αναγνωστικά με αξιολογότατο περιεχόμενο!

Α. Παπαγιάννης είπε...

Η θύμηση μου ήρθε απρόσκλητη καθώς έβλεπα τους ασημένιους ελαιώνες. Ομολογώ ότι συγκινήθηκα κι εγώ καθώς διαπίστωσα ότι θυμόμουν τουλάχιστον δυο ολόκληρες στροφές, πριν ψάξω να βρω και τις υπόλοιπες.

Πατσαντάρα Γιαννούλα είπε...

Καλή σας μέρα κ. Παπαγιάννη,

από την Αράχωβα!
Την Αράχωβα που βρίσκεται στους πρόποδες του Παρνασσού αλλά με τον επίσης ασημένιο της ελαιώνα στην ποδιά της φυσική ανηφορική συνέχεια του ελαιώνα της Άμφισσας και των Δελφών.
Ψάχνοντας το ποίημα Η ελιά η τιμημένη διάλεξα την ένατη αναφορά - με είλκυσε το ΓορΓά ΠαρεστιΓμένα-.Από σήμερα το βράδυ στην Αράχωβα αρχίζει η 1η γιορτή ελαιόλαδου και ελιάς. Η δική μου συμβολή - οφειλή και ευγνωμοσύνη στο λάδι , στην ελιά, στα κτήματά μας στους γονείς μου μια ομιλία με θέμα "έλαιον το Θεραπευτικόν". θα τελειώσω με τη σκέψη ότι στη δική μας οικογένεια το λάδι στάθηκε θεραπευτικό και σε περιόδους οικονομικής δυσπραγίας όταν ένας τενεκές λάδι επούλωνε οικονομικές πληγές στη Θεσσαλονίκη που σπούδασα Ιατρική.Τελείωσα το 1986- και έκανα εκεί και την ειδικότητα της Παιδιατρικής( 1988-1992). Τελευταία προβολή :το ποίημα.
Η ελιά η τιμημένη και ευλογημένη. Δόξα τω Θεώ.
Σας ευχαριστώ για την όμορφη αφορμή επικοινωνίας- κοινωνίας.
Γιαννούλα Πατσαντάρα

Α. Παπαγιάννης είπε...

Αγαπητή Γιαννούλα, καλώς ήρθες, και ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Εκείνες τις μέρες είδαμε ελαιώνες στην Πελοπόννησο και στη συνέχεια στη Φωκίδα (εκτός από τη Χαλκιδική που βλέπουμε κάθε τόσο), και το ποίημα μου ήρθε αυθόρμητα. Το λάδι είναι μέρος της παράδοσης, της ιστορίας, της παιδείας και της πίστης μας, και οπωσδήποτε άριστο θεραπευτικό μέσο. Πραγματικό δώρο Θεού! Να το χαίρεστε πάντα!