Συμπτωματικά προχθές ‘έπεσα’ πάνω στην ομώνυμη ελληνική ταινία (1957) στο βραδινό πρόγραμμα της ΕΤ3. Ο χαρακτηρισμός ‘ανθρώπινη’ είναι, νομίζω, αυτός που της ταιριάζει απόλυτα. Ο Βασίλης Αυλωνίτης υποδύεται τον χωροφύλακα που περιπολεί νύχτα και αντιμετωπίζει όχι το έγκλημα, αλλά ποικίλα κοινωνικά δράματα. Όπως εκείνο του άνεργου που κλέβει ένα παστό μπακαλιάρο για να ταΐσει τα νηστικά παιδιά του (ο χωροφύλακας απαλλάσσει τον φουκαρά και πληρώνει από την τσέπη του το ψάρι). Ή τον εκπληκτικό Ορέστη Μακρή που κάθε βράδυ μεθάει και περιμένει να τον περιμαζέψει η μακαρίτισσα γυναίκα του από την ταβέρνα, όπως έκανε πάντα. Εικόνες από μια Ελλάδα που δεν έπαιζε στο χρηματιστήριο αλλά ζούσε μέσα στα στενά μεταπολεμικά όριά της, χιούμορ άδολο και καθόλου σαχλό ή χυδαίο, αλλά κυρίως καθημερινά ανθρώπινα προβλήματα, με τον Αυλωνίτη περισσότερο κοινωνικό λειτουργό παρά χωροφύλακα. Αξέχαστος και αυτός και οι συνάδελφοί του, που έχουν πλέον περάσει στον άλλο κόσμο.
1 σχόλιο:
Βλέποντας τις παλιές ταινίες συνειδητοποιούμε πόσο έχει αλλάξει η ζωή μας. Όλες οι γενιές αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο. Όταν αυτό έρχεται, είναι όντως καλύτερο;
Δημοσίευση σχολίου