Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

Παλιές συνήθειες

[Σκίτσο του Α. Πετρουλάκη, Καθημερινή 24/11/2010]

Τόσο δύσκολο είναι να εννοήσουμε ότι ‘πέρασαν για πάντα οι παλιές ιδέες, οι παλιές συνήθειες, οι κραυγές’, για να παραφράσουμε τον Διονύση Σαββόπουλο; Πόσα χρόνια μπορεί ένας λαός να ζήσει με αυταπάτες και ψέματα (πρώτα προς τους εαυτούς μας κι έπειτα προς όλους τους άλλους, εντός και εκτός Ελλάδος); Επί πόσα χρόνια μπορεί η κάθε επαγγελματική ή κοινωνική τάξη ή ομάδα να ασκεί τα προνόμιά της εις βάρος όλων των άλλων, και μάλιστα εν ονόματι της ‘δημοκρατίας’ ή του ‘σοσιαλισμού’; Το έδαφος είχε διαβρωθεί σταδιακά εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο σεισμός έγινε, και ήδη καθόμαστε πάνω στα ερείπια. Κι όταν το σπίτι έχει καταρρεύσει, αρχίζεις να το χτίζεις καινούργιο από τα θεμέλια, αποφεύγοντας τα λάθη του χθες κι όχι κοιτάζοντας πώς να διατηρήσεις τον παλιό εξώστη ή το ‘ρετιρέ’ σου εις βάρος της όλης στατικής του κτιρίου.
Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις μου δίνει το σημείωμα της Μαρίας Κατσουνάκη στην Καθημερινή (‘Ο γόρδιος δεσμός της ευνοιοκρατίας’), που το διαβάζω με θλίψη. Βλέπεις, άλλο είναι να αναθεματίζεις αφ' υψηλού το ‘πελατειακό κράτος’ κι άλλο να τα βάλεις με το ίδιο το θεριό...

Δεν υπάρχουν σχόλια: