Ήταν και τότε ημέρα Κυριακή όταν εξεδήμησε ο μακαριστός π. Σωφρόνιος στο Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου, στο Essex. Είχαμε την ευλογία να τον γνωρίσουμε στα χρόνια της παρεπιδημίας μας στη Βρετανία, σε μεγάλη ηλικία πλέον. Τα πρώτα χρόνια μπορούσε να έρχεται στις ακολουθίες και να κάνει και περίπατο στον αυλόγυρο της Μονής όταν ο καιρός το επέτρεπε. Η παρουσία του γινόταν αντιληπτή από όλους, που έτρεχαν να πάρουν ευχή, που την έδινε συνήθως στη γλώσσα του καθενός, μαζί μ’ ένα χαμόγελο παιδιάστικο. Αργότερα οι δημόσιες αυτές ‘εμφανίσεις’ έγιναν σπάνιες: οι λιγοστές δυνάμεις και η εύθραυστη υγεία δεν επέτρεπαν περισσότερα. Η τελευταία μας ‘συνάντηση’ ήταν στην εξόδιο ακολουθία του που εψάλη στις 14 Ιουλίου. Αντιγράφω, μνήμης ένεκεν, από το ημερολόγιο που κρατούσα την εποχή εκείνη:
‘Φθάσαμε στο μοναστήρι [από το Cardiff όπου μέναμε] σχεδόν στη 1 μ.μ. Το σκήνωμα του γέροντα βρισκόταν στην εκκλησία του Αγίου Σιλουανού για προσκύνημα. Κόσμος πολύς, αλλά και τάξη... Η ακολουθία άρχισε στις 2 μ.μ. Κατά την επιθυμία του γέροντα, μόνο οι ιερείς της μονής και οι αδελφές έψαλαν. Ατμόσφαιρα ασφυκτικά ζεστή στον ναό. Η ακολουθία κράτησε δυόμισυ ώρες, κατά το αγιορειτικό τυπικό, και ήταν ιδιαίτερα συγκινητική, με αποκορύφωμα το κοντάκιο ‘With the Saints, give rest, O Christ’ (‘Μετά των Αγίων ανάπαυσον, Χριστέ’) που το έψαλε αυθόρμητα όλο το εκκλησίασμα. Ακολούθησε προσκύνημα και έξοδος του σκηνώματος προς την κρύπτη της μονής, όπου πάλι μόνο οι πατέρες και οι αδελφές της μονής προχώρησαν. Το ‘Άγιος ο Θεός’ ακουγόταν να ξεμακραίνει και να σβήνει, σαν πλοίο που χάνεται στον ορίζοντα. Γυρίσαμε στο ναό και ψάλαμε τις καταβασίες του Μεγάλου Κανόνος, κατά την επιθυμία του. «Μακαρία η οδός ήν πορεύη σήμερον», γέροντα’.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου