Ξανάπεσε σήμερα στα χέρια μου--τι ευτυχία!--μετά από πάρα πολλά χρόνια ο ‘Μικρός Πρίγκιπας’ του Antoine de Saint Exupery (γιατί άραγε και στα βιβλία υπάρχουν 'μόδες', με αποτέλεσμα οι νεότερες γενιές να μην τον έχουν διαβάσει;). Με το πλεονέκτημα (δεν θα πω την ωριμότητα) της ηλικίας, διαβάζει κανείς περισσότερα στις παιδόμορφες αλληγορίες του συγγραφέα, που μας λέει στην αφιέρωσή του ότι «Όλοι οι μεγάλοι ήταν πρώτα παιδιά. Λίγοι τους όμως το θυμούνται». Από τα πολλά διδακτικά επεισόδια αντιγράφω ένα σύντομο απόσπασμα (κεφ. ΧΙ):
‘Τον δεύτερο πλανήτη τον κατοικούσε ένας ματαιόδοξος:--Ω! Ω! Επίσκεψη ενός θαυμαστή! φώναξε από μακριά ο ματαιόδοξος μόλις αντίκρισε τον μικρό πρίγκιπα. Γιατί, για τους ματαιόδοξους, όλοι οι άλλοι άνθρωποι είναι θαυμαστές.
--Καλημέρα, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Τι αλλόκοτο καπέλο που φοράτε!
--Είναι για να χαιρετάω, του αποκρίθηκε ο ματαιόδοξος. Είναι για να χαιρετάω όταν με χειροκροτούν. Δυστυχώς, δεν περνά ποτέ κανένας από δω.’
Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου θύμισε συγγραφέα ιστολογίου που περιμένει αναγνώστες. Όσοι φιλεύσπλαχνοι, ελεήστε τον ματαιόδοξο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου