Δυστυχώς η στάση των πολιτικών (προσώπων και κομμάτων) μπροστά στο φαινόμενο της ασύδοτης βίας στον ‘ακαδημαϊκό’ χώρο είναι χλιαρή και νερόβραστη (ανάλογη με εκείνη που δείχνουν και για το εθνικό ζήτημα του ‘ονόματος’) όταν δεν είναι αναφανδόν κατάπτυστη. Όταν κάποιοι με κουκούλες ξυλοκοπούν πρυτάνεις και υπαλλήλους του πανεπιστημίου, πετροβολούν σχολές, καίνε αυτοκίνητα και τράπεζες, δεν κάνεις φιλολογική συζήτηση για το αν πρόκειται για διαμαρτυρόμενους φοιτητές, εκτροχιασμένους αριστεριστές ή κυβερνητικούς προβοκάτορες. Φροντίζεις να συλλάβεις όσο γίνεται περισσότερους, να τους ξεσκουφώσεις δημόσια, να πεις τα ονόματά τους (χωρίς ηλίθιες παρεμβάσεις τύπου ‘προσωπικών δεδομένων’) και να φανερώσεις τις ιδιότητες και τις όποιες διασυνδέσεις τους. Και να αναλάβεις ακέραιες τις συνέπειες. Οι ‘οξύτατες αντιπαραθέσεις’ στη βουλή αποτελούν μόνο φωνητική προπόνηση των συνομιλητών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου